တရုတ္အတီး ဆြမ္းတင္ပုံ
ရန္ကုန္ၿမဳိ ႔ရဲ ႔သူေဌးရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ေနထုိင္ၾကသတဲ့။
ေယာက်္ားကတရုတ္။ မိန္းမက ျမန္မာမ။
ေယာက်္ားနာမည္က အတီး။ မိန္းမနာမည္က မိၾကည္။

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ။ ေန႔စဥ္နံနက္တုိင္း ဆြမ္းေတာ္ကပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဆြမ္းေတာ္အၿမဲကပ္ေလ့ရွိတဲ့ သူကေတာ့ မိၾကည္ပါ။ မိၾကည္ကုိ အတီးက ခ်စ္စႏုိးေလးနဲ႔ အၾကည္လုိ႔ဘဲ ေခၚတယ္။

မိၾကည္တစ္ေယာက္ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ၿပီဆုိရင္ ဘုရားစင္ေရွ ႔မွာ ထုိင္ၿပီး အၾကာႀကီးရြတ္ဖတ္ၿပီးမွ ဘုရားကုိ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ေလ့ရွိတယ္။
“အရဟတာဒိ န၀ဂုေဏဟိ အရဟံအစရွိေသာ…………ဆြမ္းေတာ္ကုိ ကပ္လွဴပါ၏ဘုရား။
ဤေကာင္းမႈေၾကာင့္…. နိဗၺာန္ကုိ ရရပါလုိ၏အရွင္ဘုရား”
အဲဒီဆြမ္းေတာ္ကပ္နည္းကုိ အတီးတစ္ေယာက္ အလြတ္မရရွာပါဘူး။ အဲဒါေတြက မိန္းမအလုပ္လုိ႔ဘဲ သူကထင္တယ္ေလ။

တစ္ေန႔မွာ မိၾကည္တစ္ေယာက္ ကိစၥရွိလုိ႔ သူ႔ရဲ ႔မိဘအိမ္မွာ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္သြားေနတယ္။
အိမ္မွာ အတီးတစ္ေယာက္ထဲဘဲ က်န္ခဲ့တယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းဟင္း ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေန႔စဥ္လုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ ဆြမ္းေတာ္ကပ္တဲ့အလုပ္ကုိ သူလုပ္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆြမ္းေတာ္ကပ္နည္းကုိ သူအလြတ္မရဘူး။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။
အတီးတစ္ေယာက္ ဆြမ္းေတာ္ပန္းကန္ကုိ ျပင္ဆင္လုိက္တယ္။ ဆြမး္ႏွင့္ဆြမ္းဟင္းကုိ က်က်နန ဆြမ္းေတာ္ပန္းကန္ထဲ တည့္လုိက္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားေရွ ႔သြားၿပီး ဆြမ္းေတာ္ ကပ္တယ္။
“ေရာ့.. အရွင္ဘုရား… ႀကိဳက္သေလာက္ အကုန္လုံးစားပါ။
ပလီပလာကုိေတာ့ အၾကည္ျပန္လာမွဘဲ ေျပာပါလိမ့္မယ္ဘုရား”